- ὄζων
- ὄζοςboughmasc gen plὄζωsmellpres part act masc nom sg
Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες). 2014.
ὄζων
Look at other dictionaries:
σάκχαρα ή υδατάνθρακες — Οργανικές ενώσεις, πολυυδροξυλιωμένα παράγωγα, τα οποία περιέχουν στο μόριό τους αλδεϋδικές ή κετονικές ομάδες, ή άλλες ουσίες πιο πολύπλοκες, από τις οποίες προκύπτουν οι ενώσεις αυτές μετά την υδρόλυση. Το όνομα σ. δόθηκε πριν ένα αιώνα σε… … Dictionary of Greek
κρόνιος — I Προσωνυμία του Δία κατά την αρχαιότητα, που σχετίζεται με το όνομα του πατέρα του, του Κρόνου. Ο Δίας αποκαλείτο επίσης Κρονίδης. Κ. ονομαζόταν και ένας μήνας του ιωνικού μηνολογίου, περισσότερο γνωστός ως Κρονιών (βλ. λ. Κρόνια). II (2ος αι. π … Dictionary of Greek
ολοζίτης — ο (βιοχ.) συν. στον πληθ. οι ολοζίτες γενική ονομασία τών γλυκιδίων που σχηματίζονται από την ένωση δύο ή περισσότερων οζών, σε αντιδιαστολή προς τους ετεροζίτες … Dictionary of Greek
πεντόζη — η (βιοχ.) γενική ονομασία τών οζών με πέντε άτομα άνθρακα που προέρχονται από το πεντάνιο, σημαντικότερες από τις οποίες είναι οι αλδοπεντόζες, που ομαδοποιούνται σε τέσσερα ζεύγη εναντιομερών: τις ριζόζες, τις αραβινόζες, τις ξυλόλες και τις… … Dictionary of Greek
περιπόνηρος — ον, ΜΑ (ως λογοπαίγνιο στη λ. περιφόρητος) πολύ κακός άνθρωπος, άνθρωπος πολύ κακής διαθέσεως («ὁ περιπόνηρος Ἀρτέμων... ὄζων κακὸν τῶν μασχαλῶν πατρὸς Τραγασαίου», Αριστοφ.). επίρρ... περιπονήρως Μ με περιπόνηρο τρόπο, με πολύ κακή διάθεση … Dictionary of Greek
πολυοζία — ἡ, Α [πολύοζος] (σχετικά με δέντρα) η ύπαρξη πολλών όζων, κλάδων … Dictionary of Greek
πυρανόζη — η, Ν συν. στον πληθ. οι πυρανόζες (βιοχ.) γενική ονομασία τών ημιακεταλών, κυκλικών ισομερών τών οζών, στις οποίες ο δακτύλιος περιλαμβάνει 6 μικρές αλυσίδες και προέρχεται από το πυράνιο. [ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. pyranose < pyran… … Dictionary of Greek
σπειροκέρκωση — η, Ν φρ. «σπειροκέρκωση τού σκύλου» (κτην.) παρασιτική νόσος τού σκύλου που προκαλείται από την προνύμφη τού είδους Spirocerca lupi και χαρακτηρίζεται από την παρουσία όζων στα τοιχώματα τού οισοφάγου και τού στομάχου. [ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ.,… … Dictionary of Greek
σποροτρίχωση — η, Ν 1. ιατρ. νόσος η οποία προκαλείται από τον μύκητα Sporotrichum schenckii και χαρακτηρίζεται συνήθως από έλκος στη θέση τού ενοφθαλμισμού και από μια άλυση σκληρών ερυθρών πυορροούντων οζιδίων που εκτείνονται από τη θέση τού ενοφθαλμισμού… … Dictionary of Greek
